W ramach publikacji zbiorowej pt. Zabezpieczenie Roszczeń pieniężnych w praktyce sądowej pod red. prof. Roberta Kulskiego został opublikowany mój artykuł pt.  Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych wynikających z transakcji handlowej (art. 730¹ § 2¹ k.p.c.). Artykuł ten stanowi pierwsze w polskiej doktrynie poszerzone opracowanie na temat nowej instytucji procesowej, jaką jest tzw. uproszczone postępowanie zabezpieczające dotyczące roszczeń pieniężnych wynikających z transakcji handlowych.

Z wprowadzenia

Ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych[1] doszło do dodania w art. 730¹ k.p.c. § 2¹ wedle którego interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia uważa się za uprawdopodobniony, gdy żądającym zabezpieczenia jest powód dochodzący należności zapłaty z tytułu transakcji handlowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, w przypadku gdy wartość tej transakcji nie przekracza siedemdziesięciu pięciu tysięcy złotych, a dochodzona należność nie została uregulowana i od dnia upływu terminu jej płatności upłynęły co najmniej trzy miesiące. Równocześnie wprowadzono art. 735¹ k.p.c., w którym przyznano kompetencje referendarzom sądowym do orzekania w sprawach o udzielenie zabezpieczenia tych roszczeń pieniężnych. W ten sposób powołano do życia, jak się niekiedy to określa, uproszczone postępowanie zabezpieczające. Główne uproszczenie związane z tym postępowaniem zabezpieczającym świadczeń pieniężnych wiąże się z ograniczeniem podstaw udzielenia zabezpieczenia przez zwolnienie w wielu wypadkach od wykazania interesu prawnego w zabezpieczeniu.